Genieten in Haïti!
Door: Else-marlies
Blijf op de hoogte en volg Else-marlies
08 Oktober 2012 | Haïti, Léogâne
Hallo allemaal,
Opeens realiseerde ik me dat ik hier al bijna een maand zit en nog maar 1 keer een update heb gegeven vanuit Haïti. Daar ga ik nu verandering in brengen en jullie vertellen wat ik de afgelopen weken heb meegemaakt!
Het werken op kantoor is begonnen. Samen met Linda werk ik elke dag op kantoor aan verschillende dingen, ik doe met name de financiën. Als er andere dingen moeten gebeuren doen we die tussen door, dit kunnen hele verschillende dingen zijn, maar die maken het leven hier juist zo leuk! Tussen de middag eten we met alle werkers in de teamroom, waar de kokkin altijd het eten klaar zet. Zij maakt altijd een scheiding tussen het eten van ons en de werkers, we eten hetzelfde, maar dat van ons zet ze anders neer. Iedere keer blijft het toch vreemd om dat te zien!
Vorige week vrijdag heb ik mijn eerste ervaring gehad met een Haïtiaanse dokter, dat was een zeer bijzondere ervaring! Ik had last van mijn oksels en in het begin dacht ik dat het wel vanzelf over zou gaan, maar na twee dagen werd de pijn steeds meer, ik werd er zelfs ’s nachts wakker van, en werd het steeds roder onder mijn armen werd het toch tijd om een dokter te bezoeken. Samen met Moe ben ik naar de dokter geweest, hij kon mooi voor mij vertalen :) Het bleek dat ik een allergische reactie had van het scheren en een ontsteking. De oplossing was simpel: antibiotica, vitaminepillen (dat schrijven ze hier altijd voor ;)), allergiepillen en zalfje wat ik gelijk kon smeren. Na vijf dagen pillen slikken was het over en ik kan mijn armen weer gebruiken :)
Spontane dingen gebeuren hier best vaak, zo waren we afgelopen maandag in de ‘village’ iemand gaan helpen met het afbreken van een huis. Er waren een aantal mensen van de bouw gevraagd, de twee nieuwe Duitse vrijwilligers en er waren daar al een aantal mensen aan het werk. Om vier uur, nadat de bouwwerkzaamheden op het terrein klaar zijn, zouden we vertrekken. Omdat de mannen al de hele dag op de bouw hadden gewerkt en ’s avonds ook weer aan het werk zouden gaan hadden Linda en ik besloten om voor iedereen eten klaar te maken. Dit was een spontane actie, dus gauw kijken wat we konden maken. Linda heeft pizza rolletjes gemaakt in kleine snacks, zodat dit makkelijk gegeten kan worden en ik heb een salade gemaakt en brood met eieren klaar gemaakt. Het was een race tegen de klok, maar iets na vieren hadden we alle het eten klaar! Het was tijd om met z’n allen te vertrekken. Daar aangekomen gingen de mannen aan de slag, maar al gauw bleek dat er nog een paar tangen en dergelijke misten, dus werden die opgehaald en ging de rest ondertussen eten. Na heel hard werken was om half twaalf het huis afgebroken. Voor de mensen die in de ‘village’ leven was het een heel spektakel, want normaal gesproken gaan de mensen rond negen uur naar bed. Dit is te vergelijken met twaalf uur Nederlandse tijd (om een beetje beeld te geven ;)). Door het spektakel,de mensen zien daar niet zo vaak witte mensen, en het getimmer werd deze avond wat later ;) Moe, maar voldaan waren we rond half een weer terug in het Ca-Ira en was het hoog tijd om te gaan slapen!
De rest van de week werd er door iedereen hard gewerkt. Donderdag is er een nieuwe vrijwilliger uit Canada gekomen, die gelijk heel hard aan de slag is gegaan en lange dagen heeft gemaakt. Omdat iedereen zo hard heeft gewerkt hadden we besloten om zondag lekker een relaxte zondag te houden op het mooie strand in het zuiden van Haïti. De reis naar dit strand is 2,5 uur, maar zeker de moeite waard om er heen te gaan. Het gevoel dat je in de Cariben bent is dan heel groot! Nadat we met z’n alleen heerlijk hebben genoten was het tegen vier uur tijd om terug te gaan naar Ca-Ira. Alles ging goed, totdat anderhalf uur voordat we thuis ware de koppeling kapot ging. Wat betekende dat we niet verder konden rijden en moesten wachten totdat iemand ons op kwam halen. Gelukkig kon er snel iemand komen en viel het wachten mee. De auto kon niet de hele weg worden gesleept, maar gelukkig kon de auto in Grand Goave, zo’n 45 minuten rijden vanaf Ca-Ira, blijven staan en konden we met z’n allen in 1 auto verder rijden. Het was een enerverende avond en tegen half tien waren we eindelijk thuis, na een rit van zo’n 6 uur! Vandaag zijn de mannen al vanaf half vier vannacht aan het werk om de auto te maken. Ze zijn 3 keer naar Port Au Prince gereden en hopelijk hebben ze nu de juiste onderdelen en kunnen ze de auto verder maken.
Ik kan zo genieten van het leven hier, het simpele, het spontane, het relaxte leven. Af en toe kan ik het bijna niet geloven dat ik daadwerkelijk hier mag en kan leven. Dat ik de mogelijkheid om gekregen om dit te doen! Wow, dat is echt genieten!
Liefs,
Else-marlies
Opeens realiseerde ik me dat ik hier al bijna een maand zit en nog maar 1 keer een update heb gegeven vanuit Haïti. Daar ga ik nu verandering in brengen en jullie vertellen wat ik de afgelopen weken heb meegemaakt!
Het werken op kantoor is begonnen. Samen met Linda werk ik elke dag op kantoor aan verschillende dingen, ik doe met name de financiën. Als er andere dingen moeten gebeuren doen we die tussen door, dit kunnen hele verschillende dingen zijn, maar die maken het leven hier juist zo leuk! Tussen de middag eten we met alle werkers in de teamroom, waar de kokkin altijd het eten klaar zet. Zij maakt altijd een scheiding tussen het eten van ons en de werkers, we eten hetzelfde, maar dat van ons zet ze anders neer. Iedere keer blijft het toch vreemd om dat te zien!
Vorige week vrijdag heb ik mijn eerste ervaring gehad met een Haïtiaanse dokter, dat was een zeer bijzondere ervaring! Ik had last van mijn oksels en in het begin dacht ik dat het wel vanzelf over zou gaan, maar na twee dagen werd de pijn steeds meer, ik werd er zelfs ’s nachts wakker van, en werd het steeds roder onder mijn armen werd het toch tijd om een dokter te bezoeken. Samen met Moe ben ik naar de dokter geweest, hij kon mooi voor mij vertalen :) Het bleek dat ik een allergische reactie had van het scheren en een ontsteking. De oplossing was simpel: antibiotica, vitaminepillen (dat schrijven ze hier altijd voor ;)), allergiepillen en zalfje wat ik gelijk kon smeren. Na vijf dagen pillen slikken was het over en ik kan mijn armen weer gebruiken :)
Spontane dingen gebeuren hier best vaak, zo waren we afgelopen maandag in de ‘village’ iemand gaan helpen met het afbreken van een huis. Er waren een aantal mensen van de bouw gevraagd, de twee nieuwe Duitse vrijwilligers en er waren daar al een aantal mensen aan het werk. Om vier uur, nadat de bouwwerkzaamheden op het terrein klaar zijn, zouden we vertrekken. Omdat de mannen al de hele dag op de bouw hadden gewerkt en ’s avonds ook weer aan het werk zouden gaan hadden Linda en ik besloten om voor iedereen eten klaar te maken. Dit was een spontane actie, dus gauw kijken wat we konden maken. Linda heeft pizza rolletjes gemaakt in kleine snacks, zodat dit makkelijk gegeten kan worden en ik heb een salade gemaakt en brood met eieren klaar gemaakt. Het was een race tegen de klok, maar iets na vieren hadden we alle het eten klaar! Het was tijd om met z’n allen te vertrekken. Daar aangekomen gingen de mannen aan de slag, maar al gauw bleek dat er nog een paar tangen en dergelijke misten, dus werden die opgehaald en ging de rest ondertussen eten. Na heel hard werken was om half twaalf het huis afgebroken. Voor de mensen die in de ‘village’ leven was het een heel spektakel, want normaal gesproken gaan de mensen rond negen uur naar bed. Dit is te vergelijken met twaalf uur Nederlandse tijd (om een beetje beeld te geven ;)). Door het spektakel,de mensen zien daar niet zo vaak witte mensen, en het getimmer werd deze avond wat later ;) Moe, maar voldaan waren we rond half een weer terug in het Ca-Ira en was het hoog tijd om te gaan slapen!
De rest van de week werd er door iedereen hard gewerkt. Donderdag is er een nieuwe vrijwilliger uit Canada gekomen, die gelijk heel hard aan de slag is gegaan en lange dagen heeft gemaakt. Omdat iedereen zo hard heeft gewerkt hadden we besloten om zondag lekker een relaxte zondag te houden op het mooie strand in het zuiden van Haïti. De reis naar dit strand is 2,5 uur, maar zeker de moeite waard om er heen te gaan. Het gevoel dat je in de Cariben bent is dan heel groot! Nadat we met z’n alleen heerlijk hebben genoten was het tegen vier uur tijd om terug te gaan naar Ca-Ira. Alles ging goed, totdat anderhalf uur voordat we thuis ware de koppeling kapot ging. Wat betekende dat we niet verder konden rijden en moesten wachten totdat iemand ons op kwam halen. Gelukkig kon er snel iemand komen en viel het wachten mee. De auto kon niet de hele weg worden gesleept, maar gelukkig kon de auto in Grand Goave, zo’n 45 minuten rijden vanaf Ca-Ira, blijven staan en konden we met z’n allen in 1 auto verder rijden. Het was een enerverende avond en tegen half tien waren we eindelijk thuis, na een rit van zo’n 6 uur! Vandaag zijn de mannen al vanaf half vier vannacht aan het werk om de auto te maken. Ze zijn 3 keer naar Port Au Prince gereden en hopelijk hebben ze nu de juiste onderdelen en kunnen ze de auto verder maken.
Ik kan zo genieten van het leven hier, het simpele, het spontane, het relaxte leven. Af en toe kan ik het bijna niet geloven dat ik daadwerkelijk hier mag en kan leven. Dat ik de mogelijkheid om gekregen om dit te doen! Wow, dat is echt genieten!
Liefs,
Else-marlies
-
08 Oktober 2012 - 21:23
Tante Beppie:
Hoi lieve Ele-Marlies,
Leuk om weer jouw ervaringen te lezen.
Fijn dat je zo geniet.
Gisteren hadden wij ook een erg mooie dienst met medewerking van het koor van je moeder en Evelien.
Ze zingen erg mooi vind ik en het is natuurlijk leuk om zoveel bekenden te zien en horen.
Woensdag naar de verjaardag van oma, dus zullen we het veel over je hebben. Vooral over
je enthousiaste verhalen.
Verheug me alweer op je volgende verslag.
Hartelijke groeten ook van oom Cees
Tante Beppie -
08 Oktober 2012 - 22:24
Eva:
heee!
ik heb je vandaag nog gesproken op facebook, maar toch maar even reageren ;)
super leuk om te lezen, het enthousiasme vliegt ervan af! Heerlijk dat het zo goed gaat en dat je zo ontzettend geniet (had ook niet anders verwacht)
succes met werken en leren, zo cool om de hele dag door weer dingen te leren die nieuw zijn.. in het 'gewone dagelijkse leven' :) ik moet om iets nieuws op te vangen toch echt naar school fietsen..
owja.. fietsen.. het regent hier ook steeds vaker... volgende keer dat ik zeiknat ben zal ik even aan jou op je Caribische strandje denken!
daag! xx -
09 Oktober 2012 - 08:20
Joanne:
Haha 'Moe, maar voldaan'. Lekker Els, blijf er inderdaad met volle teugen van genieten! Liefs -
09 Oktober 2012 - 11:10
Michel:
Hoi Else Marlies,
fijn dat je zo spontaan bedacht dat je je weblog een tijdje niet had bijgewerkt. Heerlijk om te lezen dat je het naar je zin hebt. Mochten jullie behoefte hebben aan een heel goed boekhoudpakket..... Schroom niet en laat me komen :).
Zo'n Haitiaanse dokter, wat moet ik daar nou bij voorstellen?? Is het niet handiger om in zo'n geval Leen Hokke even in te vliegen? Op de een of andere manier heb ik daar het gevoel dat ze minder ver zijn in hun medicijnenstudie, dat ze bij kunnen leren van een schiftelijke cursus van de LOI of uit de oude doos, de Baedeker voor de huisvrouw uitgave 1960 (zal de 19e onheziene druk zijn of zo). Ik zag afgelopen zaterdag weer wat actuele foto's, het gaat de goede kant op daar. Zijn bouwmaterialen al wat beter te verkrijgen, of ligt alles nog steeds in de haven te wachten tot het geheel verroest is.
En dan dat saaie weer daar..... iedere dag warm.... Je moet er maar van houden..... Voer je de kakkerlakken nog een beetje? Ik lees er even niets over, beetje jammer wel.
Ik moet echt weer aan het werk, doe iedereen de groeten van me!
Michel -
09 Oktober 2012 - 11:10
Michel:
Hoi Else Marlies,
fijn dat je zo spontaan bedacht dat je je weblog een tijdje niet had bijgewerkt. Heerlijk om te lezen dat je het naar je zin hebt. Mochten jullie behoefte hebben aan een heel goed boekhoudpakket..... Schroom niet en laat me komen :).
Zo'n Haitiaanse dokter, wat moet ik daar nou bij voorstellen?? Is het niet handiger om in zo'n geval Leen Hokke even in te vliegen? Op de een of andere manier heb ik daar het gevoel dat ze minder ver zijn in hun medicijnenstudie, dat ze bij kunnen leren van een schiftelijke cursus van de LOI of uit de oude doos, de Baedeker voor de huisvrouw uitgave 1960 (zal de 19e onheziene druk zijn of zo). Ik zag afgelopen zaterdag weer wat actuele foto's, het gaat de goede kant op daar. Zijn bouwmaterialen al wat beter te verkrijgen, of ligt alles nog steeds in de haven te wachten tot het geheel verroest is.
En dan dat saaie weer daar..... iedere dag warm.... Je moet er maar van houden..... Voer je de kakkerlakken nog een beetje? Ik lees er even niets over, beetje jammer wel.
Ik moet echt weer aan het werk, doe iedereen de groeten van me!
Michel -
09 Oktober 2012 - 22:56
Jasper:
Veel plezier en een bult zegen daar! :) -
11 Oktober 2012 - 06:58
Evert En Bettie:
Lieve Else-marlies en Moe,
Wat fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt.
Je maakt weer allerlei bijzondere dingen mee, spannend en leuk hoor!
Ga lekker door met werken en genieten, we denken aan jou/jullie.
Liefs, ons.
-
15 Oktober 2012 - 09:16
Dirk Meijvogel:
Hoi EM
Vroeger zeiden ze, uit het oog, niet uit het hart. Nu hoeven we niet eens meer uit het oog te zijn. met al onze digitale foto's, filmpjes, videochat etc.
We zijn trots op je! Soms, vaak ook wel jaloers. Mooie romantische beelden van een haitiaanse ondergaande zon, wit strand, palmboompje...
Maar ja, als je dan de harde realiteit probeert te beseffen: ingestorte huizen, puinhopen, kakkerlakken in je bed.... dan is de jaloezie gauw over. Dubbel respect hoor!
Veel kracht, gezondheid en plezier toegewenst.
doeg Dirk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
